Lezing Oude Testament: Genesis 1: 1-5, 7
Evangelielezing: Lucas 24: 1-12,
Bij het nadenken over het thema van vanmorgen vanuit het kindernevendienstproject ‘Een nieuwe dag’,
kwam een zin in mijn gedachten die mensen soms zeggen en die je op tegeltjes of posters of t-shirts kunt lezen:
‘Leef alsof het je laatste dag is’.
André Hazes jr. zingt daar een populair lied over:
Leef alsof het je laatste dag is, leef, alsof morgen niet bestaat.
Best een aanstekelijk en blijkbaar aansprekend liedje.
Oproep om nú te genieten, nú doen wat je nog graag zou willen doen.
Leef je beste leven, alsof het je laatste dag is.
Maar vanuit Pasen, met het thema voor deze Paasmorgen ‘Een nieuwe dag’, zou ik er liever van maken: Leef alsof het een níeuwe dag is.
Misschien geen hitparade of Spotify topper, maar dat is wel de Paasgedachte:
Leef alsof het een nieuwe dag is.
De afgelopen week, in de gezamenlijke activiteiten en vieringen met wijkgemeente Nootdorp was het thema: ‘Op weg naar de nieuwe dag’,
En vandaag ís het ‘een nieuwe dag’.
Dag van Licht, van Leven, dag van Opstanding.
Met die uitnodiging en aansporing: ‘Leef deze nieuwe dag!’, leef in het Licht, leef het licht!
‘Een nieuwe dag’, dat is het, die ochtend als de vrouwen naar het graf gaan.
Drie evangelisten beschrijven dat zo:
Net als Lucas vertelt ook Matteüs: ‘bij het ochtendgloren’.
En Marcus: ‘vlak na zonsopgang’.
Het begin van een nieuwe dag.
Waar Johannes wat meer terughoudend is: ‘toen het nog donker was kwam Maria bij het graf.’
Uitdrukking dat die nieuwe dag, die nieuwe morgen er niet zomaar is.
De weg die Jezus gaat, gaat écht door het donker, niet voor niets worden we stil op Goede Vrijdag en waken we op Stille Zaterdag.
En misschien is het donker dat Johannes benoemt ook een beschrijving van het gevoel en het verdriet van Maria van Magdala als ze naar het graf toegaat.
Alle hoop is haar ontnomen.
Ze ziet geen licht, geen ‘lichtpuntjes’ meer, het is donker om haar heen en ín haar.
Niet zomaar laat je donker en verdriet achter je, sta je daaruit op tot nieuw leven.
Dat heeft tijd nodig.
Maar bij de drie andere evangelisten is de dag al begonnen, er is al een begin van licht.
‘Bij het ochtendgloren, vlak na zonsopgang’.
‘De nieuwe dag’.
‘Een nieuwe morgen als ooit de eerste’.
Op de eerste dag van de schepping was God’s eerste woord: ‘licht’, en er was licht.
En na zes dagen scheppen rustte God op de zevende dag, de sabbat.
Zo is onze week ontstaan, zeven dagen en daarna beginnen we weer op de 1e dag.
Als een voortdurende kringloop, week in, week uit.
Soms voor je gevoel misschien een eindeloos herhalen, alle dagen hetzelfde, het leven, de wereld hetzelfde – geen vooruitgang, misschien zelfs het tegendeel.
Die kringloop, dat gevoel doorbreekt God met Pasen.
In de opstanding van Jezus roept God opnieuw Licht, opnieuw een nieuw begin, een hernieuwde schepping.
Vanuit de chaos van de doodse, donkere nacht gloeit weer het ochtendgloren, licht,
vanuit het donkere graf staat leven op:
Een nieuwe dag van leven.
De dag van de nieuwe schepping.
De eerste dag van de wereld in een ander Licht, het Licht van het begin.
Licht om in te leven.
‘Leef alsof het een nieuwe dag is’.
Leef in het Licht, mét het Licht.
Dat klinkt misschien gemakkelijker dan is.
Ook op de ochtend van de opstanding wordt verteld van de vrouwen en de leerlingen:
‘Ze wisten zich geen raad, werden door schrik bevangen en bogen het hoofd.’
‘De apostelen vonden het maar kletspraat en geloofden hen niet’.
Ze staan en leven nog niet in het volle daglicht
Alleen Petrus, altijd haantje de voorste, ‘staat op’ – dat is een beloftevol begin, -
Hij rent naar het graf, en als hij alleen de linnen doeken ziet liggen, keert hij terug, vol verwondering.
We kijken soms, vaak denk ik, met verbazing en ontzetting naar wat er allemaal in de wereld gebeurt.
Een donkere schaduw die over de wereld trekt, en voor veel mensen, in Oekraïne, in Gaza, en nog veel meer plekken, is het leven als een angstige, donkere nacht.
En misschien ben je er wel bang voor dat dat ook hier komt,
of ben je bang voor het donker in je eigen leven.
Het is soms zoeken naar licht, naar hoop, naar moed om vol te houden, inspiratie om je te blijven inzetten.
De vrouwen keren terug als ze zich de woorden van Jezus over zijn opstaan herinneren.
Petrus keert terug, vol verwondering, als hij alleen de linnen doeken heeft zien liggen,
teken dat er meer is dan ‘Jezus gestorven’, meer dan dood en hopeloosheid.
Ook wij moeten het doen met woorden, verhalen van lang geleden, door de eeuwen heen doorverteld en geleefd door mensen.
We moeten het doen met kleine tekenen, witte linnen doeken, kleine tekenen dat doodsheid kan verdwijnen, kleine tekenen van licht en leven.
Verwondering daarover kan het begin zijn van hoop,
van, wie weet, vertrouwen, geloven dat nieuw, ander leven,
dat een andere wereld mogelijk is.
Is dat niet waarom we, zoals vanmorgen, hier bij elkaar komen.
Om het geloof, het vertrouwen, of op z’n minst de hoop met elkaar te delen, te vieren en levend te houden,
dat Licht ís geroepen, dat Jezus Licht en Liefde, barmhartigheid héeft geleefd,
en dat die weg uitkomt in het leven.
Dat ook wij vanuit dat Licht mogen en kunnen leven.
Voorbij het donker,
leven alsof het de nieuwe dag is.
Evangelielezing: Lucas 24: 1-12,
Bij het nadenken over het thema van vanmorgen vanuit het kindernevendienstproject ‘Een nieuwe dag’,
kwam een zin in mijn gedachten die mensen soms zeggen en die je op tegeltjes of posters of t-shirts kunt lezen:
‘Leef alsof het je laatste dag is’.
André Hazes jr. zingt daar een populair lied over:
Leef alsof het je laatste dag is, leef, alsof morgen niet bestaat.
Best een aanstekelijk en blijkbaar aansprekend liedje.
Oproep om nú te genieten, nú doen wat je nog graag zou willen doen.
Leef je beste leven, alsof het je laatste dag is.
Maar vanuit Pasen, met het thema voor deze Paasmorgen ‘Een nieuwe dag’, zou ik er liever van maken: Leef alsof het een níeuwe dag is.
Misschien geen hitparade of Spotify topper, maar dat is wel de Paasgedachte:
Leef alsof het een nieuwe dag is.
De afgelopen week, in de gezamenlijke activiteiten en vieringen met wijkgemeente Nootdorp was het thema: ‘Op weg naar de nieuwe dag’,
En vandaag ís het ‘een nieuwe dag’.
Dag van Licht, van Leven, dag van Opstanding.
Met die uitnodiging en aansporing: ‘Leef deze nieuwe dag!’, leef in het Licht, leef het licht!
‘Een nieuwe dag’, dat is het, die ochtend als de vrouwen naar het graf gaan.
Drie evangelisten beschrijven dat zo:
Net als Lucas vertelt ook Matteüs: ‘bij het ochtendgloren’.
En Marcus: ‘vlak na zonsopgang’.
Het begin van een nieuwe dag.
Waar Johannes wat meer terughoudend is: ‘toen het nog donker was kwam Maria bij het graf.’
Uitdrukking dat die nieuwe dag, die nieuwe morgen er niet zomaar is.
De weg die Jezus gaat, gaat écht door het donker, niet voor niets worden we stil op Goede Vrijdag en waken we op Stille Zaterdag.
En misschien is het donker dat Johannes benoemt ook een beschrijving van het gevoel en het verdriet van Maria van Magdala als ze naar het graf toegaat.
Alle hoop is haar ontnomen.
Ze ziet geen licht, geen ‘lichtpuntjes’ meer, het is donker om haar heen en ín haar.
Niet zomaar laat je donker en verdriet achter je, sta je daaruit op tot nieuw leven.
Dat heeft tijd nodig.
Maar bij de drie andere evangelisten is de dag al begonnen, er is al een begin van licht.
‘Bij het ochtendgloren, vlak na zonsopgang’.
‘De nieuwe dag’.
‘Een nieuwe morgen als ooit de eerste’.
Op de eerste dag van de schepping was God’s eerste woord: ‘licht’, en er was licht.
En na zes dagen scheppen rustte God op de zevende dag, de sabbat.
Zo is onze week ontstaan, zeven dagen en daarna beginnen we weer op de 1e dag.
Als een voortdurende kringloop, week in, week uit.
Soms voor je gevoel misschien een eindeloos herhalen, alle dagen hetzelfde, het leven, de wereld hetzelfde – geen vooruitgang, misschien zelfs het tegendeel.
Die kringloop, dat gevoel doorbreekt God met Pasen.
In de opstanding van Jezus roept God opnieuw Licht, opnieuw een nieuw begin, een hernieuwde schepping.
Vanuit de chaos van de doodse, donkere nacht gloeit weer het ochtendgloren, licht,
vanuit het donkere graf staat leven op:
Een nieuwe dag van leven.
De dag van de nieuwe schepping.
De eerste dag van de wereld in een ander Licht, het Licht van het begin.
Licht om in te leven.
‘Leef alsof het een nieuwe dag is’.
Leef in het Licht, mét het Licht.
Dat klinkt misschien gemakkelijker dan is.
Ook op de ochtend van de opstanding wordt verteld van de vrouwen en de leerlingen:
‘Ze wisten zich geen raad, werden door schrik bevangen en bogen het hoofd.’
‘De apostelen vonden het maar kletspraat en geloofden hen niet’.
Ze staan en leven nog niet in het volle daglicht
Alleen Petrus, altijd haantje de voorste, ‘staat op’ – dat is een beloftevol begin, -
Hij rent naar het graf, en als hij alleen de linnen doeken ziet liggen, keert hij terug, vol verwondering.
We kijken soms, vaak denk ik, met verbazing en ontzetting naar wat er allemaal in de wereld gebeurt.
Een donkere schaduw die over de wereld trekt, en voor veel mensen, in Oekraïne, in Gaza, en nog veel meer plekken, is het leven als een angstige, donkere nacht.
En misschien ben je er wel bang voor dat dat ook hier komt,
of ben je bang voor het donker in je eigen leven.
Het is soms zoeken naar licht, naar hoop, naar moed om vol te houden, inspiratie om je te blijven inzetten.
De vrouwen keren terug als ze zich de woorden van Jezus over zijn opstaan herinneren.
Petrus keert terug, vol verwondering, als hij alleen de linnen doeken heeft zien liggen,
teken dat er meer is dan ‘Jezus gestorven’, meer dan dood en hopeloosheid.
Ook wij moeten het doen met woorden, verhalen van lang geleden, door de eeuwen heen doorverteld en geleefd door mensen.
We moeten het doen met kleine tekenen, witte linnen doeken, kleine tekenen dat doodsheid kan verdwijnen, kleine tekenen van licht en leven.
Verwondering daarover kan het begin zijn van hoop,
van, wie weet, vertrouwen, geloven dat nieuw, ander leven,
dat een andere wereld mogelijk is.
Is dat niet waarom we, zoals vanmorgen, hier bij elkaar komen.
Om het geloof, het vertrouwen, of op z’n minst de hoop met elkaar te delen, te vieren en levend te houden,
dat Licht ís geroepen, dat Jezus Licht en Liefde, barmhartigheid héeft geleefd,
en dat die weg uitkomt in het leven.
Dat ook wij vanuit dat Licht mogen en kunnen leven.
Voorbij het donker,
leven alsof het de nieuwe dag is.
